• het genderdemocratisch labyrint is een randgebied:

het idee van zo'n labyrint is een voorbeeld van een rand-gebied waar verschillende eco-systemen, kennis systemen en culturen met elkaar smelten

• het genderdemocratisch labyrint is een trans-locaal gebeuren:

een publieke ruimte waar de context van de lokale terrein - de Bonnefanten bibliotheek in Maastricht - voor een korte periode een globale dimensie doorkruist - de dimensie van de wereldwijde debatten over het gebruik van menselijke embrio's in wetenschappelijk onderzoek. Met dit formaat en de brandende thematiek brengt het labyrint een scala van gemeenschappen samen - mensen aan beide kanten van de zogenamde 'digital divide' - mensen mét en zonder toegang tot de wereldwijde informatienetwerken, dat al tientallen jaren een democratischere besluitvorming beloofen, zeker over wetenschappelijke onderwerpen met een maatschapelijk belang…. maar of dat écht iets betekent….

• het genderdemocratisch labyrint staat voor het vergroten van membranen:

het creëeren van dit soort publieke ruimtes rekt de oppervlaktes van aanraking (of 'interfaces') op - membranen tussen verschillende werelden en gedachten-systemen, wat de kansen van mogelijke uitwisselingen van vruchtbaare levende materie en de levenlose informatie enorm vergroot - en daarmee de wederzijdse transformatie mogelijk maakt

• het genderdemocratisch labyrint kan een brandgevoelige situatie worden:

een trans-locaal randgebied die uit een massa semi- doordringbare membranen bestaat, waar de stoffen vrij zijn om met elkaar te vloeien, in mogelijk gevaarlijke mengelingen - waar de brand van het contact van cultuur, maatschappij en wetenschap kan - óf het leven creeeren - óf het leven vernietigen….

• het genderdemocratisch labyrint vervaagt de grenzen:

het zal hopelijk grenzen minimaliseren en randgebieden vergroten, zodat de oppervlaktes van contact tussen uiteenlopende opvattingen misschien groter worden dan de opvattingen zelf, en uiteindelijk een verrassend nieuw onderwerp zullen vormen

• tuin vs. kwekerij:

het gebruik van embrio's in wetenschappelijk onderzoek, de thematiek van het labyrinth, gedraagt zich als een vloeistof die vandaag door de membranen van onze stemmen, beelden en geluiden gefiltreerd wordt. Vele deeltjes van dit vloeistof zullen door diverse filters geblokkeerd zijn, andere juist doorgelaten. Dít filter laat nog vrij veel van de vloeistof door, wetend dat genoeg anderen hier een sterkere morele en ethische zeven bij zich hebben. Wat hier wél gefilterd wordt is het idee dat het kweken van embrio's een wetenschappelijk gedreven industrie zou kunnen worden - het idee van een globale embrio kwekerij dat het leven in patenten en licenties opdeelt is door dit filter opgelost en omgevormd tot het idee van het kweken van embrio's als het cultiveren van een stukje wildernis tot een overvloedige en weelderige publieke tuin - die de eeuwenoude wijsheid van de natuur in aanraking brengt met de hedendaagse wetenschappelijke innovatie en trans-locale culturele diversiteit. Mits voorzichting gecultiveerd kan deze tuin een bron van plezier, voeding en bescherming bieden…

• zorg voor de niet-menselijke embrio's:

menselijke embrio's zijn niet de enige embrio's die een zorgvuldige koestering behoeven. Omgevingen, tijden, natuurlijke en kunstmatige organismen hebben embrio's die door wetenschappelijk onderzoek (en voornamelijk de door de industrie gesponsord onderzoek) gekweekt, ontleed, gedupliceerd en gepatenteerd worden…. Één vierkante meter woelig gras kan een embrio zijn van een wildernis te midden van een betonnen jungle…. zo'n embrio kan gesteriliseerd en gekloond worden en groeien in een broedmachine van een winkelcentrum tot een levenloos geometrisch stilleven naast de ingang vasn een superstore, óf het kan bijvoorbeeld in zijn natuurlijke baarmoeder, een wild stukje grond op de hoek van een straatje doordrenkt worden met embrio's van geluid en andere media, die door de voorbijgangers' voetstappen verwekt worden - het kruisen van de natuurlijke met het kunstmatige hoeft niet noodzakelijk tot frankensteinachtige monsters te leiden - als we de membranen tussen natuur en cultuur op de juiste plekken doorprikken zal er uit deze groene embrio een tuin van verbeelding in plaats van een kwekerij van consumptie artikelen uitgroeien. Misschien kunnen we het leven, de lach, de muziek en het groeien in een brok klonterige materie vlechten…. de grenzen verder vervagen…

ik eindig hier, met FoAM's motto, die deze wensen in een zin samenvat: grow your own worlds mensen…. grow your own…