Een formele narratief betreffende de residentie van Bartaku bij Periferry 1.0, Guwahati, Assam, India.

In de periode 1 december 2009 – 28 februari 2010 verbleef Bartaku als resident bij Desire Machine Collective / Periferry (International Residency Program) in Guwahati, Assam, India.

Tijdens de residentie werd onder de titel -Slow Flow- de narratieven en praxis verder ontwikkeld van 'PHOEF: THE UNDISCLOSED POÉSIS OF THE PHOTOVOLTAIC EFFECT'; een artistiek onderzoek rond de transformatie van lichtenergie in elektrische energie, in de tussenruimten van kunst, wetenschap en technologie.

De residentie vond plaats in Guwahati, op een in onbruik geraakte ferry, die beheerd wordt door het artiestencollectief “Desire Machine Collective“, gelegen in het centrum van de stad, op de rechteroever.

Grosso modo viel de residentie uiteeen in drie perioden zijnde: één, de realiteitscheck van het initiële idee/concept; twee, kennis- en materiaal research met documentatie; drie, de uitvoering van een micro-interventie/installatie.

Na een maand van 'loslaten' van het initiële concept en openstaan voor nieuwe ideeën -teneinde het eerste tegelijk op zijn relevantie te testen, leidden een aantal observaties tot de conclusie dat het aan de residentie voorafgaande concept wel degelijk als uitgangspunt kon dienen. Observaties zoals de relatie van een hypersnel groeiende stad naar modernistisch model, gelegen naast de Brahmaputra - één van de meest energierijke rivieren. Een relatie met onzekere toekomst door smeltende gletsjers in het noordelijke nabije Himalayagebergte, die de stad en de Assamvallei kan onder water zetten, enerzijds, en Indische en Chinese damprojecten die de rivier van haar energie kunnen ontdoen, of zelfs kunnen herleiden tot een droge rivierbedding met alle nefaste gevolgen van dien voor een stad die nu reeds problemen heeft met de toegang tot drinkbaar water, anderzijds.

“The climate of the valley had such influence that, whoever settles down in this valley in a span of fifty years, he had to slow down his pace.” Sir Edward Gait. The History of Assam (1881)

Een stad, regio ook die gekenmerkt wordt door de aanwezigheid van een bijzonder grote diversiteit aan fauna en flora, met in het bijzonder de grote aanwezigheid van medicinale planten. De uitbreiding van de stad en de toenemende interne bebouwing en bestrating grazen echter in hoog tempo plantplaats weg. Tegelijk verdwijnt ook de traditionele kennis van planten, uitdovend in de overdracht tussen generaties.

Dit heeft mede de keuze voor de installatie van een plantenspiraal structuur op de kleinst denkbare en meest zichtbare plaats op de ferry: het dak van de kapiteinshut. Op ruim 100 meter van de laan naast de rivier, maar op dezelfde hoogte omwille van de laagwaterstand in het droge seizoen. De boot met plantenspiraal zou dan ook dichter naar de stad bewegen, boven de laan uitstijgend (wat inmiddels ook is gebeurd).

De mathematisch perfecte spiraal is gemaakt met het alomtegenwoordige bamboo in samenwerking met het “Cane and Bamboo Technology Centre” in Guwahati (www.caneandbamboo.org). De samenstelling van de plantaarde is gebeurd op basis van een traditionele manier van waterfiltering. Het water vloeit van de spiraal naar drie in serie opgehangen grote koperen waterpotten, gehangen onder de loopbrug en via een overloopsysteem en transparante darmpjes het gezuiverde water naar de Brahmaputra leiden. De geschatte levensduur van de spiraal/bamboo bedraagt 2 tot 3 jaar. Er is bewust geen poging ondernomen om deze te verlengen. Het hele ontwerp- en produktieproces gebeurde in nauwe samenwerking met ingenieur/designer Kiran Gandharan (Ma-student aan het Indian Institute of Technology, Guwahati). Een nieuwe samenwerking, voortbordurend op het werk in India, is gepland tijdens een residentie van Kiran G. Bij FoAM begin 2011.

Het research/documentatieluik rond de natuurlijke kleurstoffen, aanwezig in lokale medicinale planten, en door Bartaku gebruikt in de produktie van zonnecellen, gebeurde in nauwe samenwerking met Christina Stadlbauer, eveneens in residentie bij Periferry. Onderzoek in verband met de architectuur van de zonnecellen (nieuwe technieken met lokale eetbare materialen zoals bladzilver) gebeurde in hoofdzaak in de vorm van gefilmde interviews met physici van het Indian Institute of Technology in Guwahati.

De residentie is afgesloten met de drie dagen durende “Open Days” op de Periferry, waarbij het publiek de micro-interventie/installatie kon bezoeken, die naast de plantenspiraal en de waterinstallatie -met water gepompt van stuurboordzijde, gebracht via de spiraal en de koperen potten naar de bakboordzijde, terug in de rivier- ook een audio [Pani Di / Water Me; zonelektrisch] -en video [filmpje van een lichtgestuurde oordokter] component bevatte was- Van de zowat 200 bezoekers namen 30 ook actief deel aan een workshop waarbij kleurstoffen (sappen) van lokale medicinale planten werden geëxtraheerd en gebruikt als cruciaal onderdeel van natuurlijke kleurstof zonnecellen (natural Dyed Solar Cells) – complementair aan en alluderend op de installatie (met de plantenspiraal structuur die de planten kan 'huisvesten' die de vruchtensappen voortbrengen).

Met A Slow Flow wordt getracht het spanningsveld -en het verband tussen- de toegang tot, de produktie en consumptie van voedingsenergie (kiloJoules) en elektrische energie (Watt) in de stedelijke context nu en in de toekomst te verbeelden.

Foto's:

Tijdens de residentie leidde een observatie in de zoo tot het essay “The Case of Edmond A. A Displaced System for Alpha Repair”. Bartaku; Illustratie door Theun Karelse (FoAMlab Amsterdam). Het is/wordt gepubliceerd in:

Bart Vandeput [Bartaku], opgemaakt te Brussel [BE], Maart 2010

  • research_report_slow_flow.txt
  • Last modified: 2011-02-10 12:08
  • by 83.101.5.51